Liverpool 1 - QPR 0 dan 7 persoalan
Ultras Malaya kering tekak kerana sifat patriotik mereka. Menyokong skuad bolasepak negara dengan menyanyi, melalak dan berbondong-bondong meraikan harimau malaya tidak kira menang atau kalah sambil menutup separuh muka mereka.
Soalan pertama: Adakah mereka tak kacak?
Saya tak tahu. Ini mungkin stail atau 'trademark'.
Soalan kedua: Apakah pulangan yang ultras inginkan?
Menaikkan kembali maruah bolasepak Malaysia dengan meniup irama-irama sokongan, bersorak menuju dan dari dalam stadium.
Dan apabila kelab bolasepak luar negara yang dipergunakan untuk mengeksploitasi hak negara kita, yang secara lahirnya tampak korporat tetapi dari segi zahirnya keparat sampai ke hujung kaki, Ultras Malaya buat tak tahu.
Soalan ketiga: Kenapa?
Kononnya bolasepak luar negara tidak ada kena mengena dengan Malaysia. Mungkin kerana Ultras Malaya tidak tahu dan tidak tercapai oleh akal mereka. Mungkin juga mereka tak kesah.
Tapi saya kesah.
Logo Malaysia Airlines gah dijersi QPR bagi sesetengah orang manakala ada juga yang 'naïve' mengganggap ia ialah lambang kebanggaan negara.
Bagi saya, logo itu ialah lambang kebangangan mereka2 yang membiarkan syarikat nasional diperkotak-katikkan dihadapan berbillion manusia.
Soalan keempat: Bagaimana sebuah syarikat yang baru 10 tahun didalam bidang penerbangan tambang murah, mempunyai beban hutang yang banyak, sukar membayar hutang kepada pembekal dan perlu beroperasi dengan 'revenue' sebanyak RM5billion setiap tahun selama 15 tahun hanya untuk menjelaskan hutang banknya boleh menguasai Malaysia Airlines yang jauh kurang peratusan hutangnya, penghutang yang senang menjelaskan hutang kepada pembekal, rizab wang yang banyak, mempunyai pengalaman menerajui pelbagai jenis laluan udara dan cukup terkenal didunia?
Dengan tahap hutang tinggi, etika perniagaan Airasia juga agak buruk. Airasia tidak pernah membayar apa-apa ('airport tax') kepada Malaysia Airport Berhad (MAB) yang membina dan menguruskan LCCT walaupun Airasia sudah bertahun-tahun beroperasi sepenuhnya dari sana.
Jangan saya mulakan isu LCCT 2 pula.
Ada yang mengatakan Airasia bijak berniaga dan cerdik dalam selok belok perniagaan. Untuk mereka2 ini, jawapan saya mudah. Airasia ialah bakal perosak negara kerana mereka sedang beroperasi pada kadar hutang yang amat tinggi didalam senario industri penerbangan yang sangat nipis, seperti Amerika Syarikat. Satu lagi 'September 11', Airasia mungkin terus kojol.
Airasia dibiarkan memilih destinasi yang menguntungkan sahaja dan berhenti operasi di laluan merugikan walhal sepatutnya mereka harus dihukum kerana melanggar syarat hak laluan yang diluluskan oleh Kementerian. Sebaliknya Malaysia Airlines sebagai syarikat penerbangan yang membawa bendera dan nama baik negara terpaksa beroperasi di semua laluan tidak kira untung atau rugi atas arahan Kementerian yang sama.
Bank-bank peminjam Airasia pula rata-rata ialah bank Malaysia dan jika Airasia gulung tikar, bank-bank ini juga mungkin gulung tikar dan seterusnya membawa Malaysia ke arah aksi menggulung tikar juga.
Risiko menggulung tikar beramai-ramai ini diakui wujud dan ironinya, bank-bank ini sanggup memberi RM54billion hutang baru kepada Airasia untuk membeli 200 pesawat baru atas nama menaik taraf perkhidmatan dan menambah laluan penerbangan yang menjanjikan keuntungan yang lebih tinggi. Meningkatkan lagi 'exposure' beban hutang Airasia.
Soalan kelima: Tapi harga saham Airasia mantap, takkan Airasia tak power?
Soalan ini saya malas nak jawap secara mendalam cuma fahamilah bahawa Lehmann Brothers yang tiba2 terlungkup di USA dulu tu pun nampak mantap dipasaran saham Wall Street beberapa minggu sebelum kaunter itu mampus.
Walaupun untung di laluan 'premium' dan berjarak jauh, Malaysia Airlines sedar mereka kerugian di 40% laluan mereka yang berjarak sederhana dan pendek. Seperti yang telah saya jelaskan diatas kerana tidak seperti Airasia, Malaysia Airlines tiada pilihan. Kini mereka terpaksa pula bersaing dengan tangan terikat dibelakang, di laluan yang dulunya mereka kuasai tetapi "diberikan" kepada Airasia. Tidak pula diketahui samada "pemberian" itu secara paksa atau sukarela. Laluan yang secara umumnya memerlukan pemberian perkhidmatan paling minimum untuk kekal untung dan persaingan yang lebih memihak kepada Airasia.
Soalan keenam: Saya hairan mengapa pihak pengurusan Malaysia Airlines tidak memulakan satu syarikat tambang murah sendiri sama seperti Airasia sebelum adanya Airasia?
Persoalan yang kekal wujud hingga kehari ini.
Kini seperti sejenis parasit, Airasia yang mulanya hidup dibawah payung Malaysia Airlines telah berjaya melumpuhkan Malaysia Airlines dan secara rasminya telah menguasai hosnya itu. Malaysia Airlines pula yang nampak goyah, hilang punca dan terpaksa mengikut telunjuk Airasia.
Soalan ketujuh: Apa ada hal? Dua-dua syarikat milik orang Malaysia.
Yer, benar tetapi Airasia milik swasta manakala Malaysia Airlines milik negara. Kalau Airasia mahu gulung tikar, lantaklah. Kalau Malaysia Airlines yang gulung tikar, harta negara hangus.
Saya tidak gemar politik dimana ia tidak sepatutnya dipolitikkan tetapi tindakan pemilik QPR meletakkan logo Malaysia Airlines pada jersi QPR ialah ibarat melekatkan kertas bertulis "Loser" dibelakang baju orang-orang Malaysia. Kenapa tidak meletakkan logo "Airasia" saja dijersi QPR?
Liverpool memanglah sudah pasti menang tetapi kerana semua perkara yang telah saya suarakan diatas, Liverpool sepatutnya menang 100-0 Sabtu lepas.
Sementara itu Ultras Malaya sebok menyanyi riang walaupun harimau malaya kalah tanpa menyedari negara yang dicintai ini sedang dikelentong hidup2 dengan sebahagian dari aksi kelentong ahli silap mata itu dipentas bolasepak eropah yang jauh dari Malaysia. Dibawah paras kesedaran mereka, kelentong jarak jauh ini lebih kronik dan boleh memudaratkan kita semua, termasuklah Ultras Malaya sendiri.
#YNWA ./
Soalan pertama: Adakah mereka tak kacak?
Saya tak tahu. Ini mungkin stail atau 'trademark'.
Soalan kedua: Apakah pulangan yang ultras inginkan?
Menaikkan kembali maruah bolasepak Malaysia dengan meniup irama-irama sokongan, bersorak menuju dan dari dalam stadium.
Dan apabila kelab bolasepak luar negara yang dipergunakan untuk mengeksploitasi hak negara kita, yang secara lahirnya tampak korporat tetapi dari segi zahirnya keparat sampai ke hujung kaki, Ultras Malaya buat tak tahu.
Soalan ketiga: Kenapa?
Kononnya bolasepak luar negara tidak ada kena mengena dengan Malaysia. Mungkin kerana Ultras Malaya tidak tahu dan tidak tercapai oleh akal mereka. Mungkin juga mereka tak kesah.
Tapi saya kesah.
Logo Malaysia Airlines gah dijersi QPR bagi sesetengah orang manakala ada juga yang 'naïve' mengganggap ia ialah lambang kebanggaan negara.
Bagi saya, logo itu ialah lambang kebangangan mereka2 yang membiarkan syarikat nasional diperkotak-katikkan dihadapan berbillion manusia.
Soalan keempat: Bagaimana sebuah syarikat yang baru 10 tahun didalam bidang penerbangan tambang murah, mempunyai beban hutang yang banyak, sukar membayar hutang kepada pembekal dan perlu beroperasi dengan 'revenue' sebanyak RM5billion setiap tahun selama 15 tahun hanya untuk menjelaskan hutang banknya boleh menguasai Malaysia Airlines yang jauh kurang peratusan hutangnya, penghutang yang senang menjelaskan hutang kepada pembekal, rizab wang yang banyak, mempunyai pengalaman menerajui pelbagai jenis laluan udara dan cukup terkenal didunia?
Dengan tahap hutang tinggi, etika perniagaan Airasia juga agak buruk. Airasia tidak pernah membayar apa-apa ('airport tax') kepada Malaysia Airport Berhad (MAB) yang membina dan menguruskan LCCT walaupun Airasia sudah bertahun-tahun beroperasi sepenuhnya dari sana.
Jangan saya mulakan isu LCCT 2 pula.
Ada yang mengatakan Airasia bijak berniaga dan cerdik dalam selok belok perniagaan. Untuk mereka2 ini, jawapan saya mudah. Airasia ialah bakal perosak negara kerana mereka sedang beroperasi pada kadar hutang yang amat tinggi didalam senario industri penerbangan yang sangat nipis, seperti Amerika Syarikat. Satu lagi 'September 11', Airasia mungkin terus kojol.
Airasia dibiarkan memilih destinasi yang menguntungkan sahaja dan berhenti operasi di laluan merugikan walhal sepatutnya mereka harus dihukum kerana melanggar syarat hak laluan yang diluluskan oleh Kementerian. Sebaliknya Malaysia Airlines sebagai syarikat penerbangan yang membawa bendera dan nama baik negara terpaksa beroperasi di semua laluan tidak kira untung atau rugi atas arahan Kementerian yang sama.
Bank-bank peminjam Airasia pula rata-rata ialah bank Malaysia dan jika Airasia gulung tikar, bank-bank ini juga mungkin gulung tikar dan seterusnya membawa Malaysia ke arah aksi menggulung tikar juga.
Risiko menggulung tikar beramai-ramai ini diakui wujud dan ironinya, bank-bank ini sanggup memberi RM54billion hutang baru kepada Airasia untuk membeli 200 pesawat baru atas nama menaik taraf perkhidmatan dan menambah laluan penerbangan yang menjanjikan keuntungan yang lebih tinggi. Meningkatkan lagi 'exposure' beban hutang Airasia.
Soalan kelima: Tapi harga saham Airasia mantap, takkan Airasia tak power?
Soalan ini saya malas nak jawap secara mendalam cuma fahamilah bahawa Lehmann Brothers yang tiba2 terlungkup di USA dulu tu pun nampak mantap dipasaran saham Wall Street beberapa minggu sebelum kaunter itu mampus.
Walaupun untung di laluan 'premium' dan berjarak jauh, Malaysia Airlines sedar mereka kerugian di 40% laluan mereka yang berjarak sederhana dan pendek. Seperti yang telah saya jelaskan diatas kerana tidak seperti Airasia, Malaysia Airlines tiada pilihan. Kini mereka terpaksa pula bersaing dengan tangan terikat dibelakang, di laluan yang dulunya mereka kuasai tetapi "diberikan" kepada Airasia. Tidak pula diketahui samada "pemberian" itu secara paksa atau sukarela. Laluan yang secara umumnya memerlukan pemberian perkhidmatan paling minimum untuk kekal untung dan persaingan yang lebih memihak kepada Airasia.
Soalan keenam: Saya hairan mengapa pihak pengurusan Malaysia Airlines tidak memulakan satu syarikat tambang murah sendiri sama seperti Airasia sebelum adanya Airasia?
Persoalan yang kekal wujud hingga kehari ini.
Kini seperti sejenis parasit, Airasia yang mulanya hidup dibawah payung Malaysia Airlines telah berjaya melumpuhkan Malaysia Airlines dan secara rasminya telah menguasai hosnya itu. Malaysia Airlines pula yang nampak goyah, hilang punca dan terpaksa mengikut telunjuk Airasia.
Soalan ketujuh: Apa ada hal? Dua-dua syarikat milik orang Malaysia.
Yer, benar tetapi Airasia milik swasta manakala Malaysia Airlines milik negara. Kalau Airasia mahu gulung tikar, lantaklah. Kalau Malaysia Airlines yang gulung tikar, harta negara hangus.
Saya tidak gemar politik dimana ia tidak sepatutnya dipolitikkan tetapi tindakan pemilik QPR meletakkan logo Malaysia Airlines pada jersi QPR ialah ibarat melekatkan kertas bertulis "Loser" dibelakang baju orang-orang Malaysia. Kenapa tidak meletakkan logo "Airasia" saja dijersi QPR?
Liverpool memanglah sudah pasti menang tetapi kerana semua perkara yang telah saya suarakan diatas, Liverpool sepatutnya menang 100-0 Sabtu lepas.
Sementara itu Ultras Malaya sebok menyanyi riang walaupun harimau malaya kalah tanpa menyedari negara yang dicintai ini sedang dikelentong hidup2 dengan sebahagian dari aksi kelentong ahli silap mata itu dipentas bolasepak eropah yang jauh dari Malaysia. Dibawah paras kesedaran mereka, kelentong jarak jauh ini lebih kronik dan boleh memudaratkan kita semua, termasuklah Ultras Malaya sendiri.
#YNWA ./
QPR?
Dengar ceritanya Malaysia Airlines dah nak mampos tak lana lagi. Thanks to Tony.
#YNWA ./
Appendix: Liverpool 100 - QPR 0
Footie Friday: Berapa Kali Turun Padang Semusim & Hasrat FAM Mengurangkan Pasukan Di Liga Super
 |
| FC Barcelona - 60 perlawanan sepanjang musim 2010/11 |
Berapa agaknya purata permainan semusim untuk seorang pemain bola sepak profesional?
Berapa pula purata permainan semusim untuk sebuah pasukan atau kelab bola sepak profesional?
Ada banyak kajian oleh banyak pihak tentang purata perlawanan yang ideal untuk seorang pemain atau sebuah pasukan. Tapi secara kasar boleh diandaikan purata 35 perlawanan semusim untuk seorang pemain pro dan purata 45 perlawanan semusim untuk sebuah pasukan pro. Dan tempoh semusim itu pula boleh dikatakan menjangkau 10 bulan lamanya dengan baki 2 bulan lagi adalah waktu rehat untuk pemain dan pasukan.
Ini adalah 'trend' bola sepak moden di seluruh dunia. Di England, Premier League mereka melibatkan 20 pasukan yang setiap satunya bermain sebanyak 38 perlawanan semusim. Itu belum dicampur lagi dengan perlawanan untuk FA Cup atau League Cup, dan bagi pasukan yang bermain di pentas Eropah pula mereka mempunyai perlawanan tambahan baik dari saingan Champions League atau Europa League.
Struktur 20 pasukan dalam liga ini turut diamalkan di negara Eropah lain seperti Itali, Perancis dan Sepanyol. Jerman dan Belanda pula mempunyai 18 pasukan dalam Bundesliga dan Eredivisie mereka tetapi itu sudah cukup untuk menjamin minimum 34 perlawanan semusim untuk setiap pasukan tidak termasuk perlawanan DFB-Pokal dan KNVB Cup.
Di luar Eropah, ianya hampir sama. Primera Division milik Argentina mempunyai 20 pasukan, begitu juga Serie A milik Brazil. J.League di Jepun pula ada 18 pasukan sementara K-League di Korea Selatan terdiri dari 16 pasukan.Di Amerika Syarikat, MLS yang bermula dengan 10 pasukan kini telah berkembang kepada 19 pasukan. A-League di Australia pula walaupun terdiri dari hanya 10 pasukan (kerana ia masih baru dan sedang berkembang seperti MSL satu masa dulu) menetapkan format perlawanan 3 pusingan agar setiap pasukan mendapat minimum 27 perlawanan semusim, tidak termasuk saingan di FFA Cup yang akan bermula tahun hadapan.
Apa kesimpulan dari ini semua? Kesimpulannya ialah setiap badan induk bola sepak di negara yang disebut tadi sedar bahawa seorang pemain pro dan sebuah pasukan pro perlu bermain perlawanan kompetitif secukupnya dalam setiap musim.
Bagaimana pula dengan Malaysia? Adakah pemain tempatan yang dikatakan pro dan pasukan tempatan yang turut dilabelkan pro, dapat bermain jumlah perlawanan secukupnya seperti mana pemain dan pasukan pro di negara lain?
Jika diikut pada musim lepas, Liga Super kita terdiri dari 14 pasukan yang bermain dua pusingan perlawanan untuk memberikan setiap pasukan 26 perlawanan liga semusim. Selain dari itu ada perlawanan Piala FA dan juga Piala Malaysia untuk pasukan yang layak.
Terengganu merupakan pasukan yang paling banyak bermain perlawanan kompetitif sepanjang musim 2011. Sejumlah 26 perlawanan Liga Super, 7 perlawanan Piala FA dan 11 perlawanan Piala Malaysia untuk jumlah sebanyak 44 perlawanan kompetitif semusim. Tetapi ini hanya untuk Terengganu yang berjaya mara ke perlawanan akhir Piala FA dan Piala Malaysia.
Tetapi bagaimana dengan pasukan yang nasibnya tidak seperti Terengganu?
Perlis adalah contoh terbaik. Pasukan tercorot Liga Super untuk musim 2011 ini bermain sebanyak 26 perlawanan Liga Super, hanya 1 perlawanan Piala FA (kalah 2-0 kepada Felda United di pusingan pertama) dan tidak layak bermain dalam Piala Malaysia. Jumlah perlawanan semusim buat Singa Utara ialah 27 perlawanan sahaja. Inilah jumlah perlawanan kompetitif yang ditempuh oleh pasukan pro bernama Perlis sepanjang 2011. Dan buat pemain pro skuad Singa Utara, yang kita tahu tidak ada seorang pun berjaya menyarung jersi Harimau Malaya sekaligus tidak mempunyai peluang bermain perlawanan antarabangsa, mereka semua hanya turun padang untuk 'bekerja' kurang dari 30 kali setahun.
Senario Perlis ini adalah senario sebuah pasukan Liga Super (yang bakal menjadi sebuah pasukan Liga Premier musim depan). Bagaimana pula dengan nasib pasukan Liga Premier sedia ada yang terdiri dari hanya 12 pasukan dengan 22 perlawanan liga semusim? Nasib pasukan seperti Sinar Dimaja Mai Sarah FC (aku sehingga hari ini masih kagum dengan nama pasukan yang langsung tidak komersil ini!) yang bermain 22 perlawanan liga dan hanya 1 perlawanan Piala FA untuk jumlah 23 perlawanan kompetitif dalam satu musim!
Kesimpulannya dari senario bola sepak domestik Malaysia ini adalah mudah. Sebuah pasukan perlu menjadi seperti Terengganu pada musim lepas, yakni bermain dalam Liga Super, bermain hingga ke perlawanan akhir Piala FA dan juga Piala Malaysia untuk mendapatkan sejumlah 44 perlawanan kompetitif. Dan itu pun ia masih kurang 1 perlawanan dari kadar purata 'standard' yang boleh kita sasarkan untuk mana-mana pasukan pro di seluruh dunia.
 |
| Terengganu FA - 44 perlawanan sepanjang musim 2010 dan masih ada yang mengadu letih |
Tapi kalau bermain terlalu banyak perlawanan, bukankah pemain akan keletihan?
Itu soalan yang selalu dibangkitkan khususnya di Malaysia. Dan juga alasan yang kerap digunakan oleh jurulatih dan pemain khususnya selepas mereka kalah dalam satu perlawanan antarabangsa. Ketika negara bola sepak lain sedang sibuk mencari jalan meningkatkan kecergasan pemain supaya mereka boleh bermain jumlah perlawanan semaksimum mungkin di Malaysia kita masih lagi mencari jalan untuk kurangkan perlawanan supaya pemain tidak letih. Ini saja sudah jelas menunjukkan mentaliti bola sepak kita yang mundur.
Seorang pemain pro bergelar pro kerana itulah profesion mereka dan kerana mereka berstatus profesional. Pekerjaan seorang pemain bola ialah bermain bola. Jika seorang pekerja ladang kelapa sawit dikehendaki turun menombak sawit di ladang sekerap mungkin dalam setahun maka seorang pemain bola yang berstatus pro juga dikehendaki turun ke padang sekerap mungkin dalam semusim. Dan dalam bola sepak era moden kekerapan ini adalah pada purata 35 kali dalam satu musim.
Begitu juga untuk sebuah pasukan pro. Tidak ada gunanya menubuhkan sebuah pasukan bola profesional jika ianya turun beraksi di padang kurang dari 30 kali dalam satu musim. Gaji yang lumayan dibayar kepada pengurus, jurulatih serta pemain setiap bulan tetapi sayangnya pasukan dengan kos pengurusan yang tinggi ini hanya beroperasi kurang dari 2700 minit dalam satu musim.
Telah aku bangkitkan hampir 3 tahun sebelum ini bahawa Liga Super dan Liga Premier kita perlu mempunyai paling kurang 18 pasukan setiap satu. Dengan ini setiap pasukan dijamin minimum 34 perlawanan kompetitif di peringkat liga dan tambahan beberapa perlawanan di Piala FA dan juga Piala Malaysia bagi yang layak. Ini adalah jumlah pasukan dalam satu liga yang ideal untuk kita mencapai sasaran jumlah perlawanan yang ideal untuk seorang pemain dan sebuah pasukan berstatus pro.
Tetapi, belum pun sempat sasaran itu dicapai sekali lagi FAM tampil dengan idea 'bernas' merombak struktur Liga Super musim 2012 dengan cadangan untuk mengurangkan jumlah pasukan bertanding.
Alasan yang diberikan ialah demi meningkatkan wibawa dan memartabatkan sukan bola sepak di negara ini.
Bincangkan.
Dining at Genting Highlands: The Eatery
Right after our Batu Cave experience, we headed straight to one of the highest theme parks around the world, the beautiful Genting Highlands. The place offered a very cool temperature and a number of high end Asian restaurants. Someone from the group who've been to Genting recommended The Eatery which she said offers both quality and affordability. From our room in First World Hotel, we went back to the drop off area of Genting Skyway (cable car) where the said restaurant is located to have our dinner.
 |
| The Eatery |
I forgot the names of the other dishes that were ordered except of course for the one I personally chose, the RM 14.50 Nasi Lemak. Click here to read my take on this Malaysia's famous dish.
 |
| Nasi Lemak |
Check out The Eatery's Menu
Europa League, kami datang!
Ramai yang tak tahu strategi sebenar Pak Alex ialah untuk memenangi Europa Cup sebelum Liverpool. Untuk menjadi kelab inggeris pertama melakukannya, Pak Alex mengambil langkah bijak dengan sengaja kalah diperingkat kumpulan Champions League dan mendapat tempat ke tiga.
Ada satu lagi cara untuk ke Europa League, iaitu dengan mendapat tempat ke 5 dalam liga, tapi takkan Manchester United nak duduk tempat ke 5 pulak?
Tapi kenapa Pak Alex sanggup korbankan Champions League untuk ke Europa League?
Adakah ada rancangan jahat illuminati Yahudi dibawah rejim Micheal Platini yang sengaja mengatur kekalahan tersebut? Benarkah semua ini adalah untuk memenuhi hasrat kaum pemodal/sponsor dan hak penyiaran TV yang mahukan Europa League juga mendapat perhatian sehebat Champions League, justeru sebuah kelab ternama terpaksa dikorbankan? Mungkinkah juga untuk mengelakkan pertemuan akhir Champions League asyik-asyik Manchester United dan Barcelona, justeru Manchester United tersingkir dulu dan Barcelona diperingkat kalah mati?
Apapun teori dan khabar angin yang melanda, inilah dia asam garam pentas eropah yang harus peminat Manchester United terima. Sebagai peminat sebenar yang harus yakin dengan kemampuan kelab, kita mesti terus kekal kukuh dibelakang pemimpin kita. Halatuju dan dasar-dasar kelab adalah jelas, justeru penyokong akar umbi wajib rapatkan barisan dan bersama menentang kecaman pembenci Manchester United.
Bak kata ultras Stretford End, jika tak mampu main pentas eropah, jangan nak orgasm lihat pasukan kami kalah.
Power jugak ayat ni... mana mereka dapat eh?
ok,sila beri laluan kepada pembaca yang kelab mereka main eropah sahaja untuk komen. Pembaca yang kelab mereka tidak masuk pentas eropah duduk diam dulu.
Amboi, Amboi, Amboi, Europa League!
"I don't want to be one of the Chelsea players today, I couldn't play this game, it's difficult game for them"
"Whenever I watch him play, to me David Luiz looks like he's being controlled by a 10 year old on a PlayStation"
Kui, kui, kui!
Kui, kui, kui!
Subscribe to:
Posts (Atom)